σιωπηλός νικόλας: Ρηνιώ Παπανικόλα 1

Τους αγαπημένους, που χάνονται ξαφνικά απ’ τη ζωή μου σαν να μην υπήρξαν ποτέ, μ’ αρέσει να τους σκέφτομαι σαν μικρές, ασθενικές, χάρτινες βαρκούλες, απ’ αυτές που φτιάχνανε τα παιδιά, κάποτε. Έτσι θέλω κι εγώ, να διπλώνω ένα αδύναμο κομμάτι τετράγωνου χαρτιού, να το κάνω πλεούμενο κι ύστερα να το ακουμπώ απαλά σε μια φανταστική λίμνη, ήρεμη κι απέραντη, γεμάτη αστραφτερό, καθαρό νερό. Σ’ αυτό το δικό μου νερό, οι βαρκούλες πλέουν ήσυχα στο άγνωστο άπειρο, πριν χαθούν αργά αργά από τα μάτια μου. Για πάντα. Έτσι. Χωρίς κλάματα, βαριές αρρώστιες και φόβο. Χωρίς βία.

"H μυρωδιά σου στα σεντόνια μου"

Γιάννης Φιλιππίδης

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ρηνιώ Παπανικόλα 1